Per tricycle gingen we die zondagmorgen naar de kerk. Of eigenlijk met vier tricycles.. We waren namelijk met z’n achten. Nu passen acht Filippino’s wel in één zo’n motor met zijspan, die hier als taxi wordt gebruikt, maar zo’n bakkie is echt wel vol, met vier Hollandse billen naaste elkaar.
 De kerk was de kathedraal van de Iglesia Filipina Independiente (Filippijnse Onafhankelijke kerk) in Puerto Princesa, maar denk dan wel aan een heel ander soort kathedraal dan we hier kennen. De basis van het gebouw wordt gevormd door acht houten palen en een dak van palmbladeren. De vloer is alleen voorin bedekt met een laagje cement. Verder alleen aangestampte grond. Aan de zijkanten, is de ruimte tussen de spanten tot op een hoogte van een meter dichtgemaakt met bamboe vlechtwerk. Alleen de wand achter het altaar is tot het dak dichtgemaakt, maar er is een kruisvormige opening in uitgespaard. Als de zon schijnt, en dat is hier 300 dagen per jaar het geval, vormt dit een kruis van licht. Om te zitten is er een verzameling plastic stoelen. Wie laat komt moet staan. Het is de kerk van de armen, met veel liefde, maar met weinig middelen, zelf gebouwd, in de tuin van een parochiaan, die het wat beter heeft.
Wij maken hier een hartverwarmende dienst mee, die gelukkig grotendeels in het Engels is. Een eenvoudig keyboard en een krakende versterker, maar wat een enthousiasme! En dan wordt het Onze Vader hand in hand uitgesproken. Dat geeft een extra dimensie aan het begrip samen-bidden.
 Na de dienst worden we nog verwend met lokale gerechten en optredens van de zangers en dansers uit de parochie. En dan kunnen de Hollanders er niet onder uit, ook een lied te zingen. Samen het refrein van “Aan de Amsterdamse grachten” zingen lukte nog wel. En gelukkig kon één van de zangers de rest van de tekst ter plaatse verzinnen! We genoten er nog meer van dan de Filippino’s. Wij konden de verzinsels namelijk wél verstaan.
Toen we, weer per tricicle, terug gingen naar ons hotel, hadden we het aan den lijve ondervonden: Voor een kerkdienst heb je geen gemetselde bogen, gebrandschilderd glas en een pijporgel nodig. Als de onderlinge band, de gemeenschap, het sámen geloven, er maar is. En dan is God er vast ook.
HvdP |