18 maart gingen wij met de camper op weg naar Portugal. Wij vertrokken ’s morgens vroeg maar de buurvrouw stond toch al op de stoep om ons uit te zwaaien. Het was Zondag. Weinig vrachtverkeer op de weg dus wij konden goed opschieten. Ons eerste doel was Beaugency, een kasteelplaats aan de rivier de Loire in Frankrijk. De volgende dag naar Ondress, een plaats aan het strand aan de Franse kust in Les landes, dus zowat in Spanje. Deze plaats was uitgestorven en niets te beleven. Dan de volgende dag door naar Salamanca, een van de mooiste steden in Spanje. Op het centrale plein waan je je Don en Donnette en de koffie is er puik. De volgende dag naar Portugal en wij kwamen om 16.00 uur aan in de Algarve, Monte Gordo. Daar begint het probleem. De band van mijn fiets is constant leeg. Geen enkele fietsenmaker in de buurt van Monte Gordo te bekennen, wel veel verhuurders maar die zagen niets in zo’n moeilijke Hollandse fiets. Zelf had ik geen fut om de band te plakken nadat wij 2400 km hadden gereden. Maar er is licht aan de horizon. In Villa Reaal do Sto Antonio zou een fietsenmaker zijn. Na al een heel stuk vanaf de Lidl, ja die is ook in Portugal, teruggelopen te hebben naar de camping, vertrokken wij de volgende dag naar Villa Reaal. Enfin, wij komen aan in Villa Reaal, blijkt men daar ineens de wonderen van de economie uitgevonden te hebben. Waar men vroeger frank en vrij mocht overnachten aan de haven, had men nu allemaal paaltjes geslagen. Paaltjes vanuit het zicht in de camper uiteraard nooit gezien, om de toegang heen gereden naar de ingang en werd natuurlijk onmiddellijk tegen gehouden want ik moest betalen. En het wonder was nog groter want er was water om de camper te vullen en een gat, waarin de uitkomsten van je gat gedeponeerd konden worden. Ik heb gezocht naar de fietsenmaker, lopend wel te verstaan en kwam met een heet en rood hoofd aan bij de fietsenmaker. Het liep tegen sluitingstijd, vandaar. Hij hielp mij onmiddellijk en een nieuwe band en een halfuur werk, quanta costa € 5.00. Ik fietste terug naar de camperplaats waar Liesbeth mij al tegemoet kwam lopen. Dat laatste ben ik niet altijd gewend. “Raad eens wie hier ook staan”, riep zij mij toe. “Ik zou het niet weten”, hakkelde ik terug. “Marian en Hans van de Pieterman en ze staan twee campers verder”. Kennismaken was natuurlijk niet nodig en we hebben heerlijke Hollandse koffie gedronken, samen gegeten en Hans zijn technische kennis uitgeprobeerd. Kortom, het was heel gezellig. Na een dag of drie gingen wij beiden weer ons weegs. Zij naar Alvor, 8 km verder wij naar Lagos, ca 80 km verder. Het weer in Lagos was bedroevend en na drie dagen met veel regen besloten wij ons favoriete strandje te verlaten en naar Portimao te gaan. Wederom een oud fabrieksterrein en vlak bij het strand. Het terrein was ca. 10 voetbalvelden groot en als wij erop rijden, raad eens naar wie wij toerijden, juist ja, Marian en Hans. Wederom werd het gezellig en met Pasen zijn wij samen naar een RK Paasdienst geweest in Portimao in een meer dan overvolle kerk maar ook op het plein ervoor. Iedereen had stokken met daarop boeketten bloemen en die werden op bepaalde gezangen omhoog gestoken. Een prachtig gezicht en een mooie dienst. Het werd een geweldige belevenis en een heel goed Oud Katholiek samenzijn, daar in Portugal. Liesbeth en Johan van der Laan
|