Juli 2011 - Gastvrijheid

Gastvrijheid

Gastvrij

Gastvrij staat in het logo dat veelal staat op drukwerk dat van de Adelbertuskerk komt. Gastvrij. Zijn wij dat eigenlijk wel? Veel gasten zijn er in onze diensten niet, om onze gastvrijheid op los te laten. Zelf heb ik gastvrijheid in een bijzondere vorm mogen ervaren tijdens een wandeling in Frankrijk.

De hele zondagmorgen en een goed deel van de middag had ik in de regen door een bos gelopen. Eindelijk kwamen de laatste bomen in zicht, en de regen leek wat minder te worden. Alleen nog een steile afdaling, glibberig door zoveel water. Halverwege de helling hoorde ik ineens gregoriaans gezang. Oververmoeidheid? Te lang in de regen gelopen? Gelukkig niet. Even later stond ik bij de oude gotische kerk van Sant Sulpice de Favières. De deur stond open en ik stapte binnen. Voorin de kerk zong een flink koor gregoriaanse liederen. Geen concert, denk ik, maar een repetitie met flink wat publiek op de voorste rijen. Mijn rugzak tegen een pilaar en een spoor van druipwater achter me ging ik op de laatste bank zitten. Gewoon even genieten van deze verrassing en even uit de regen.

Uit een zijdeur, waarachter een keukentje te zien was, kwam een vrouw naar mij toelopen. O jee, mijn natte kleren op het glanzende eikenhout? Nee, ze kwam mij een handdoek brengen, voor mijn natte gezicht en haren. Gastvrijheid: Een handdoek, zonder aanmerkingen op het water op de vloer

Toen ik drie kwartier later, een beetje opgedroogd, de handdoek bij haar terug bracht, de ergste modderplekken naar binnen gevouwen, fluisterde ze me toe: “als je een slaapplaats zoekt, ga dan naar de zusters. Die straat in, je ziet het vanzelf.” Goed idee. Even later sta ik voor het Couvent van de Domanicaines de Bethanie. Geen bel. Met enige aarzeling duw ik tegen de deur. Die is niet op slot. In de hal tref ik meteen een van de nonnen, die blij tegen me zegt: “ah, un pélèrin, we verwachtten u al!”. Verwachten? Maar ik heb niet gereserveerd of zo. “Nee, maar wij verwachten altijd een pelgrim! Ik zal u een slaapkamer wijzen en de badkamer. Hier kunt u handdoeken en wat u verder nodig heeft pakken, en om acht uur gaat de bel. Dan verwachten wij u aan tafel.” Alweer Gastvrijheid, de tweede keer vandaag: Een bed en een maaltijd voor een passant.

Misschien is dat wel de echte gastvrijheid. Niet passief, afwachten of er iemand komt, maar actief, steeds iemand verwachten!

HvdP