September 2011 - Hoe ben ik bij de OKK gekomen?

Hoe ben ik bij de OKK gekomen?

Hoe ben ik bij de OKK gekomen?

Vanuit mijn gezin ben ik niet-gelovig opgevoed. Geen wekelijkse kerkgang, geen lering, wel wekelijkse bijbellessen op de lagere openbare school. Ook mijn ouders gingen in hun jeugd niet naar de kerk. Hoewel ik mijn moeder wel eens over lering heb horen praten,  maar daar is ze –denk ik-  slechts kort geweest.

Wel ging mijn moeder graag in kerken kijken als we op vakantie waren. Mijn vader had daar minder mee, die bleef vaak in de zon buiten zitten wachten tot we terug kwamen.

Toen ik een relatie had en ging samenwonen, woonden we in de binnenstad van Haarlem. Kerken alom, natuurlijk de indrukwekkende St. Bavo, waar ik diverse keren een rondleiding heb gehad en waar ik over de zolders en de rand van het dak heb mogen lopen, de lutherse kerk,  één van de oudste schuilkerken in ons land, de kerk van de doopsgezinde gemeente Haarlem, en nog veel meer gebouwen met vaak een indrukwekkend uiterlijk en geschiedenis.

Toen wij eenmaal samenwoonden, ontwikkelden wij gewoontes die we niet van onze ouders hadden meegekregen. Wij vonden beiden Kersmis een “vreetfeest” met weinig inhoud behalve de verplichte familie-etentjes. Om meer diepgang aan deze periode van het jaar te geven besloten we op kerstavond naar een kerstdienst te gaan. Kerken genoeg op loopafstand. En de eerste kerstdienst was inspirerend en feestelijk. De voorganger had waarlijk een bezielende preek. Dus het jaar erop gingen we weer naar dezelfde kerk, een andere voorganger en een matige preek, we misten het bezielende van het jaar daarvoor. Een jaar later gingen we naar een andere kerk. Hier kregen we een nogal dreigende preek (in onze beleving). Enfin, we gingen naar de kerstdienst totdat we een gezin werden, een kind kan niet zonder oppas. En op die avond een oppas krijgen: we hebben het niet eens geprobeerd.   We verhuisden naar Haarlem- Noord, waar we een tweede en derde kind hebben gekregen. Daar zijn we niet één keer naar een dienst geweest. De flat in Haarlem-Noord was veel te klein geworden en we kochten een huis in IJmuiden.  Ik heb echt nooit in IJmuiden willen wonen, maar de plek van het huis, het huis zelf en de betaalbare hypotheek deed me van mening veranderen.

Met veel verdriet- vanwege het overlijden van onze derde zoon- zijn we in augustus verhuisd.

In december begon het iets te kriebelen. Zouden we weer naar een kerstdienst gaan? Kerst 1995 was koud, er lag sneeuw en het was glad. We zochten een kerk in de buurt, op loopafstand van ons huis. En bij voorkeur ook met een niet al te late nachtdienst, want onze buren zouden op de kinderen passen met de babyfoon.

Zo zijn we ’s avonds de straat doorgeglibberd naar de Adelbertuskerk, waar we na de dienst heerlijk koffie hebben gedronken en hartelijk werden ontvangen.

Was het toeval dat we hier terecht kwamen? Of was het de hand van God?