Mei 2015 - Pelgrim

Pelgrim

Als er één rode draad loopt door de geschiedenis van onze beschaving, dan is het: lopen.

Denk alleen al aan Jezus, die wandelend door Galilea. zijn parabels vertelde en liet zien hoe je de ander de andere wang kunt tonen. Zelfs na zijn aardse leven liep hij met een gezelschap mee naar het dorp Emmaus; reden waarom sindsdien alle pelgrims in zekere zin Emmausgangers zijn. Ook Ludwig van Beethoven was een fanatieke wandelaar. Of neem de filosoof Friedrich Nietzsche. Zijn beruchte diagnose van de dood van God werd geboren tijdens een Alpenwandeling.

Op de een of andere manier ligt er een relatie tussen lopen door de wereld en het begrijpen en zelfs veranderen van die wereld. Er zijn zelfs mensen die beweren dat iedere wandeling de wereld verandert. Een landschap is altijd het voorlopige resultaat van de omgeving en van de mensen, dieren en elementen die er iets mee doen.

Lopen doet blijkbaar iets met een mens én met de wereld. Je komt in een ander ritme. Alsof er andere vibraties door het brein golven en er een openheid ontstaat voor nieuwe inzichten en ervaringen. Obstakels in het denken of voelen, smelten als sneeuw voor de zon.  Alsof je niet alleen in een landschap onderweg bent, maar ook in je hoofd en hart. Een lijf dat door een landschap reist is ook op reis in zichzelf.

Misschien, als ik ooit terugkeer naar de Camino Francés, de weg naar Santiago de Compostella, zal ik er ontdekken hoe die weg door mijn wandeling een klein beetje veranderde. Wellicht niet zo veel als de weg mij veranderde, maar toch…..

Een pelgrim, op weg naar Santiago de Compostella